- Home
- Contextuele relatietherapie en De Vluchtheuvel
Contextuele relatietherapie en De Vluchtheuvel
“Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.” Deze Bijbeltekst uit Genesis 2, die in het Nieuwe Testament nog eens drie keer aangehaald wordt, blijkt fundamenteel voor onze huwelijken. Als wij nog te vast zitten aan onze vader en moeder, ook als we bijvoorbeeld hun waardering nog erg nodig hebben, werkt dit door binnen ons huwelijk. Het blijkt dat veel relatieproblemen hiermee te maken te hebben.
Volgens Iván Böszörményi-Nagy, grondlegger van contextuele therapie, kun je mensen – en hun vragen en problemen – niet los zien van hun relationele en familiaire context. Allemaal staan we in zekere in ‘op de schouders van onze ouders’. De antwoorden en oplossingen zijn dan ook vaak te vinden in deze verbondenheid. Balans is daarbij een sleutelwoord. De balans tussen wat we hebben gekregen en wat we hebben gegeven. En dan gaat het om de verhouding met je ouders, maar ook om de balans in nieuwe relaties: die met je man of vrouw.
Van generatie op generatie
Kinderen van gescheiden ouders lopen statistisch gezien een groter risico om zelf ook te scheiden. Meisjes die in hun jeugd misbruik hebben meegemaakt, blijken later vaker mannen aan te trekken die hen of hun kinderen mishandelen. En misschien wilde jij het juist heel anders doen dan je ouders – maar tot je schrik merk je dat veel dingen toch op dezelfde manier verlopen. Soms herken je het zelfs in het gedrag van je eigen kinderen.
Ouderlijk gedrag laat sporen na en beïnvloedt de volgende generatie. Patronen herhalen zich – vaak zonder dat we het doorhebben. Maar er is hoop: het is mogelijk om deze cirkel te doorbreken.
Contextuele therapie
In de contextuele relatietherapie ontdek je in hoeverre je nog gebonden bent aan het verlangen naar erkenning van mensen die jou in je vorming hebben beïnvloed. Je man of vrouw kan dit gemis niet opvullen. Vaak blijkt dat je – zonder het te beseffen – verwachtingen van elkaar hebt als man en vrouw, die hun oorsprong vinden in onvervulde behoeften richting bijvoorbeeld je ouders.
Dit is geen aanklacht tegen hen; zij hebben waarschijnlijk naar vermogen hun best gedaan en doorgegeven wat zij zelf van hun ouders, jouw grootouders, hebben meegekregen. Maar het is wél een uitnodiging om verantwoordelijkheid te nemen – voor je eigen leven, voor jullie huwelijk en eventueel voor de volgende generatie.
Samen met de hulpverlener onderzoek je hoe je op een goede, Bijbelse manier erkenning kunt zoeken, en hoe dit doorwerkt in je relatie.